“KABARE”DEYİZ

                   “KABARE”DEYİZ

                

             “Politika mı? Bizle ne ilgisi var?”

Yazan  : JOE MASTEROFF                                       

Çeviren           : ACLAN BÜYÜKTÜRKOĞLU

Yöneten          : YÜCEL ERTEN

Dramaturgi     : GÖKHAN AKTEMUR

Koreografi      : SELÇUK BORAK

Müzik  : JOHN KANDER

Sahne Tasarımı           : OSMAN ŞENGEZER

Işık Tasarımı   : F.KEMAL YİĞİTCAN

Kostüm Tasarımı        : OSMAN ŞENGEZER

Yönetmen Yardımcısı            : AHMET HÜN

Süre     : 2 SAAT 40 DAKİKA / 2 PERDE

OYUNCULAR

AYŞEM YAĞMUR ULUSOY, BERK SAMUR, CAN BAŞAK, DENİZ EVRENOL, DOĞAN ŞİRİN, ERASLAN SAĞLAM, ERGÜN ÜĞLÜ, HAKAN ARLI, MEHMET SONER DİNÇ, MERT TURAK, NURDAN KALINAĞA, ÖZGE BORAK, ÖZGE MİDİLLİ, ÖZGE O'NEİLL SARIMOLA, PELİN BUDAK, PINAR AYGÜN, SELMA KUTLUĞ, YILMAZ ARDA ALPKIRAY

Not: Bu yazıyı okurken, fonda playlist’ten “Cabaret” şarkısının çalmasını, size de benim bu oyunu izlerken hissettiklerimi az da olsa yaşatabilmesi adına, çok isterim.

İnsan ne zaman harekete geçer? Ne zaman çevresinde olup bitenlere “dur” deme ve değiştirme cesareti gösterir? Gösterebilir mi? Dünya üzerinde her an bir yerlerde insanlar açlıktan ölmekte, bir yerlerde bombalar patlamaktayken, büyük çoğunluk eğlenmekte, bu duruma sessiz ve tepkisiz kalmaktadır. Peki, sessiz kalmakta, bu durumu inkâr etmek demek değil midir? Dur demek için ne yapılmalıdır?

Kabare şarkılarıyla lisedeyken tanışmıştım, Zuhal Olcay sayesinde… Programlarında ve konserlerinde “Mein Herr” ve “Cabaret” gibi şarkılar söylüyordu. Cabaret adlı şarkıda “miskin miskin oturma gel müzik dinle” sözünü çok sevmiştim fakat henüz filmi izlememiştim. 1972 tarihli başrollerini Liza Minelli, Michael York ve Joel Grey’in paylaştığı aynı adlı filmi izleyince ise “meselenin” esasında çok derin bir sorunu, faşizmi ele aldığını görmüştüm. Özellikle Minelli ve Grey’in performansları çok etkileyiciydi… 

Filmi de izledikten sonra sıra Kabare’yi tiyatro sahnesinde izlemeye geldi. Bugün izlediğim oyundan sonra gönül rahatlığıyla büyük bir yeteneğe sahip olduğumuzu bir kere daha söyleyebilirim: Mert Turak… Bu izlediğim beşinci oyunu( diğerleri Otobüs, Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz, Ateşli Sabır(Postacı), Sen Olmak Nedir) ve her oyunda kendisini sanki başka biriymiş gibi izliyorum, her oyunda farklı bir karakteri başarıyla canlandırdığını düşünüyorum. Bu oyunda da yine farklıydı ama benim bu beş karakter arasında en etkilendiğim rolü ise Nur Can Kara’nın yazdığı “Sen Olmak Nedir”deki karakterdi, kendime en yakın hissettiğim karakteri oydu. Otobüs’te enteli, Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz’da bir halk çocuğunu, Postacı’da aşığı, Sen Olmak Nedir’de ise var olmaya ve var olduğunu ispatlamaya çalışan bir adamı canlandırıyordu Turak. Kabare’de ise kabarenin başkişisi… Oyunculuğunu, -her ne kadar oyunculuğu hiç düşünmesem de-  bir nevi ders gibi görüyorum.

                                             

Peki diğer oyunculuklar nasıldı? Sally rolündeki Özge Borak ve özellikle nişanlısından vazgeçtiği sahnelerdeki duyguyu başarılı bir şekilde vermesinden ötürü Selma Kutluğ’un oyunculuklarını da beğendiğimi söylemeliyim. Diğer oyuncukların ise bana -saydığım bu üç isim kadar- etkileyici gelmediğini söylemeliyim.

Belki biliyorsunuzdur, Kabare geçtiğimiz sezon bazı kesimlerden bir sürü eleştiri aldı oyunun içeriğine dair ve kaldırılma riskiyle karşılaştı… Bunun nedeninin ise oyunun yalnızca Nazilerin kuruluş ve yükseliş devrini anlatması değil aynı zamanda oyunun her devirde geçerliğini koruması olduğunu düşünüyorum.

Oyunun yönetmeni Yücel Erten’in daha önce “Keşanlı Ali Destanı” , “Ne Dersin Azizim”, “Sezuan’ın İyi İnsanı” adlı oyunlarını seyretmiştim ve onları da çok beğenmiştim.  Özellikle “Sezuan’ın İyi İnsanı”’nı daha önce yorumumda yazdığım gibi görmenizi çok isterim…

Orkestrayı ise çok başarılı buldum, filmdeki müzikler nasılsa, oyunda da aynı etkiyi yarattılar.- özellikle davul-

Oyuna dair yorumları okurken bir nokta gözüme çarptı, kostümlerin yavanlığından bahsedilmişti bir internet sitesinde. Filmdeki kostümleri hatırlamamakla beraber, bir kabarede kostümlerin kalitesi nasıldır bilmiyorum ama bana da sanki daha iyi olabilirmiş gibi geldi…

Bir eleştirim de oyun kitapçığının olmamasına… Şehir Tiyatrolarında bugüne kadar her oyundan küçük bir kitapçıkla çıkardım ama bu oyunda kitapçık yerine a4 kâğıdına basılmış ve sadece kimin hangi rolü oynadığı yazan bir bilgilendirme kâğıdı dağıtıldı…

Çıkışta ise Mert Turak’ı tebrik etmek için kapıda bekledim ancak karşılaşamadık. Güvenlik görevlisi ise benim ve birkaç kişinin bu isteğini kırmamak için elinden geleni yaptı ama zannediyorum Mert Bey genel kapıdan çıkmamış. Güvenlik görevlisinin yardımcı olmaya çalışmasını ise takdir ettim çünkü bazı tiyatrolarda böyle bir şeyi teklif etmek bile karşınızda şaşkın ve yasaklar bakışlarla karşılaşmanıza neden olabiliyor ama bu sahnede (Üsküdar Müsahipzade Celal) böyle bir durum olmadı. Mert Turak ile daha önce Sen Olmak Nedir’in çıkışında Oyuncular Tiyatro Kahve’de tanışmıştık gerçi, orada da Turak da dâhil olmak üzere tüm ekibin biz seyircilere karşı samimiyeti çok hoşuma gitmişti. Ben de buradan tebriğimi yollayayım!

Son olarak, oyunun anlatmak istediği mesajla yazımı sonlandırmak isterim: Boş durmayalım, bize uzak demeyelim, “sessiz kalmayalım.”  Buyrun kabareye!