ANTONİUS İLE KLEOPATRA ÜZERİNE DÜŞÜNCELER

             

               ANTONİUS İLE KLEOPATRA ÜZERİNE DÜŞÜNCELER

“Kleopatra: Pekâlâ, madem gerçekten âşıksın, o zaman, ne kadar, onu söyle.

Antonius: Ölçülebilen aşk, zavallı bir aşktır.

Kleopatra: Peki, ya ben ölçmeye kalkarsam?

Antonius: O zaman kendine yeni bir dünya bulacaksın.”

                                     

Yazan: W. Shakespeare

Çeviren: Bülent Bozkurt

Yöneten: Kemal Aydoğan

Sahne Tasarımı: Bengi Günay

Müzik: Tolga Çebi

Işık Tasarımı: İrfan Varlı
 Oyuncular: Zerrin Tekindor

                     Haluk Bilginer

                     Kevork Malikyan

                     Mert Fırat

                     Emre Karayel

                     Onur Ünsal

                     Evrim Alasya

                     Muharrem Özcan

                     Gözde Kırgız

                     Zeynep Alkaya

                     Tuğçe Karaoğlan

                     Mehmet Özbek

İktidar ve aşk yan yana gelirse ne olur? Hangisi diğerini esir alır, hangisi diğerine yenilir? İnsan hangi safta yerini alır? Aşkı için tüm gücünden vaz mı geçer, hayatından vazgeçmek pahasına? Peki, bu duruma kadın- erkek ilişkisinden bakacak olursak, ilişkiler nasıldır?  Oyundaki köylünün deyişiyle “kadınları, şeytan bile yemek istemezken” koskaca bir iktidar, nasıl olur da donanmasını denizin ortasında bırakıp da âşık olduğu kadının peşinden gider? İktidarın kısıtılılığı, sevginin sonsuzluğu karşısında yenilmiştir ve Antonius sevgisi için kendinden vazgeçer, tarihin kendine yapıştıracağı “korkak” yaftasına rağmen.

Oyun, hemen her Shakespeare oyununda olduğu gibi sevgi, güç, erdem gibi temellere dayanıyor ve Antonius ile Kleopatra’nın aşkı üzerinden medeniyetlerin çatışmasını, iktidarların savaşmalarını görüyoruz. İktidar çatışması demişken, gemideki çatışma sahnesini çok etkileyici bulduğumu söylemeliyim. Oyunun çevirisi ise bence çok başarılıydı, kulağa hitap ettiğini söylemeliyim. Ayrıca sahne düzeni de alışılmadık bir tarzdaydı, rolü biten oyuncu sahneden çıkmıyor, sahnenin bir kenarında tekrar sahnesinin gelmesini bekliyordu.

Daha önce (sinema ve televizyon çalışmalarını saymazsak) “7” (Şekspir Müzikali)’nde izlediğim Haluk Bilginer(Antonius) bana oyunculuğu çözme anlamında büyük bir ders verdi. Zira bambaşka biri olmadan da, kendi içindeki Antonius’u çıkararak, “aşk-iktidar” çatışmasını başarıyla yansıtan bir oyunculuk sergiledi. Daha önce “Vahşet Tanrısı”nda seyrettiğim Zerrin Tekindor’un (Kleopatra) oyunculuğuysa bana oldukça samimi geldi, karakterinin güvensizliğini mizahla verebilmesi, oldukça başarılıydı. Oyunda, beni etkileyen bir diğer isimse daha önce “Pandora’nın Kutusu” ve “Devrim Arabaları” filmlerinde izlediğim Onur Ünsal… Sinemadaki yalın ama etkileyici oyunculuğu, teatral yeteneğiyle birleşince, çok başarılı bir Shakespeare karakteri yaratmış, hem haberci, hem Eros, hem de Seleucus rollerinde… Kevork Malikyan’ın, Mert Fırat ve Emre Karayel’in samimi oyunculukları da oyuna renk katan unsurlardı. Fakat müzikle ilgilenen biri olarak, beni oyunda en çok etkileyen unsur Tolga Çebi’nin etkileyici müzikleriydi. Bugün aynı zamanda kendisinin Oyun Atölyesi’ne yaptığı müziklerden oluşan “Sahne Müzikleri 1 ve 2” albümünü aldım. Dilerim yakın zamanda Antonius ile Kleoptra’nın müziklerini de içeren bir albüm çıkarır Tolga Çebi.

Özetle söylemek gerekirse, beni insan- oyunculuk- müzik ve genel anlamıyla sahne sanatları üzerine düşündüren bir oyun oldu Antonius ile Kleopatra, size de tavsiye ederim.